فلفل پاپریکا در اکثر نقاط جهان به دلیل غلاف آن کشت می شود. این گونه شامل بیشتر فلفل های شیرین و بسیاری از انواع تند و با طعم قوی است. بسته به تنوع، غلاف ها ممکن است ۰٫۵ اینچ تا ۱ فوت (۱۲٫۵ میلی متر تا ۰٫۳ متر) طول داشته باشند، شکلی بلند، گرد یا مخروطی دارند و رنگ های زرد، قهوه ای، بنفش یا قرمز دارند. یک ستون مرکزی اسفنجی دانه های صاف و کلیه شکل را نشان می دهد. فلفل پاپریکا در اوایل بهار کاشته می شوند و در تابستان و پاییز که غلاف ها براق و رسیده هستند برداشت می شوند. سپس غلاف ها خشک و آسیاب می شوند تا پاپریکا تولید شود. وقتی پاپریکاهای ملایم درست می‌شوند، ابتدا هسته مرکزی آن جدا می‌شود.

فلفل پاپریکا مقداری قند دارد که با تنوع آن متفاوت است و از نظر ویتامین C غنی تر از مرکبات است. تندی توسط ترکیب نیتروژن کپسایسین ایجاد می شود که معمولاً در C. annuum نسبت به سایر گیاهان هم جنس کمتر است. یک عامل رنگ دهنده، اولئورزین پاپریکا، از غلاف های آسیاب شده استخراج می شود و برای دادن رنگ قرمز روشن به گوشت و محصولات سوسیس و سایر غذاهای فرآوری شده استفاده می شود.

فلفل پاپریکا پاپریکا یک چاشنی محبوب در بسیاری از غذاها است. رنگ روشن آن را به یک چاشنی عالی برای غذاهای غیر شیرین و با رنگ روشن تبدیل می کند. اغلب در آشپزی اسپانیا، مکزیک و کشورهای شبه جزیره بالکان استفاده می شود. مخصوصاً با غذاهای مجارستانی مرتبط است و برای غذاهای تند و تند خورش مجارستانی مانند گولیاس (که در ایالات متحده گولاش نامیده می شود)، پورکولت، پاپریکاس و توکانی ضروری است.

پاپریکا در مقابل پودر فلفل قرمز

رایج ترین ادویه ای که با فلفل پاپریکا اشتباه گرفته می شود، پودر فلفل قرمز آسیاب شده است. در نگاه اول، این دو تقریباً یکسان به نظر می رسند. تنها تفاوت فیزیکی ممکن است یک تغییر جزئی در تن رنگ باشد. با این حال، جایی که پاپریکا و پودر فلفل قرمز بیشترین تفاوت را دارند در مواد تشکیل دهنده آنها است. پودر پاپریکا از فلفل های بسیار خاصی که در کشورهای تولید کننده پاپریکا مانند اسپانیا و مجارستان یافت می شود تهیه می شود. از طرف دیگر، پودر فلفل قرمز آسیاب شده، مخلوطی از ادویه جات است که شامل فلفل چیلی آسیاب شده و همچنین زیره سبز، پودر سیر، نمک و در واقع پاپریکا است. دومین تفاوت آشکار بین پودر فلفل پاپریکا و پودر فلفل قرمز طعم است. یک پاپریکا معمولی طعم شیرینی دارد، در حالی که پودر فلفل قرمز طعم خاکی تری با کمی ادویه دارد.

مزه فلفل پاپریکا

بسته به نوع فلفل پاپریکا، می تواند از ملایم و شیرین تا تند و دودی متغیر باشد. عامل گرما به نحوه تولید پودرهای قرمز مربوط می شود. پاپریکای شیرین یا ملایم فاقد هرگونه کپسایسین است زیرا دانه ها و غشاهای آن جدا می شوند و همین باعث گرمای فلفل می شود. برای پاپریکاهای تند، مقداری از دانه‌ها و جفت و غدد کپسایسین (یا رگه‌ها) روی فلفل باقی می‌مانند که خشک می‌شوند و به پودر تبدیل می‌شوند. پاپریکا دودی طعم خود را از دود کردن روی آتش بلوط بدست می آورد.

آشپزی با فلفل پاپریکا

نوع فلفل پاپریکا (چه شیرین، تند یا دودی) نحوه استفاده از آن را در آشپزی تعیین می کند. یک نسخه معمولی و با طعم ملایم، بدون اینکه طعم غذا را تحت تأثیر قرار دهد، رنگی به رنگ اضافه می‌کند و می‌توان آن را به مارینادها و مالش‌ها اضافه کرد یا روی یک ظرف آماده مانند هوموس پاشید. یک فلفل پاپریکا با طعم بیشتر، مانند مجارستانی و اسپانیایی، نقش اصلی را در دستور العمل ها دارد. نسخه های شیرین یا داغ، ماده اصلی غذاهای سنتی مجارستانی مانند پاپریکاش مرغ و گولاش هستند که به طعم قابل توجهی و رنگ قرمز تیره به غذا کمک می کنند. ادویه پودر شده را به همراه سایر مواد اضافه کرده و روی حرارت ملایم می پزند. فلفل پاپریکا دودی اسپانیایی بیشترین تاثیر را در یک غذا می گذارد، زیرا دودی طعم غالب می شود، مانند دستور پخت مرغ و سبزیجات آهسته یا ماهی ماهی کبابی. به خاطر داشته باشید که جایگزینی یک نوع فلفل پاپریکا با نوع دیگر می تواند طعم غذا را به میزان قابل توجهی تغییر دهد.

اکثر دستور العمل ها نیاز به اضافه کردن ادویه به طور مستقیم به یک دستور غذا دارند، اما برای اینکه فلفل پاپریکا طعم، عطر و رنگ خود را به طور کامل آزاد کند، ابتدا باید به سرعت در کمی روغن پخته شود. (بسیاری از آشپزهای مجارستانی به این مرحله سوگند یاد می کنند.) اگر حتی چند ثانیه بیش از حد پخته شود، می تواند از بهشتی به تلخ و ناخوشایند تبدیل شود، پس دقت کنید.

این غلاف‌های قرمز روشن از نوع آناهیم به طول ۶ اینچ رشد می‌کنند و از سبز به قرمز بسیار روشن می‌رسند. آنها رایحه شیرین دودی دارند و خیلی خوب خشک می شوند. ارتفاع گیاهان به ۳ اینچ می رسد و در تمام فصل تا یخبندان محصول تولید می کنند. در اوایل بهار، ۸ هفته قبل از دمای گرم شبانه، بذرها را در داخل خانه شروع کنید. دانه ها را در محیط های استریل قرار دهید و به عمق ۱/۴ اینچ بپوشانید. گرمای زیر ۸۵ درجه فارنهایت، نور روشن و همیشه مرطوب نگه دارید. بذرها در عرض ۷ تا ۲۱ روز جوانه می زنند. نهال ها را در گلدان بکارید و رشد کنید تا ۶ برگ واقعی روی گیاه باقی بماند. آنها را مستقیماً در خاک غنی به فاصله ۳۰ اینچ در باغ یا در ظروف بزرگ ۵ گالن بکارید. وقتی فلفل ها کاملا قرمز شدند برداشت کنید.

برای خرید بذر فلفل پاپریکا و سایر انواع بذر فلفل به فروشگاه بذر ظرافت (https://zerafat.com) مراجعه فرمایید.

سبزی خردل فلفلی و ترد که به عنوان خردل برگ نیز شناخته می شود، در واقع یکی از مغذی ترین سبزیجات برگ سبز موجود در ماه های زمستان است. سبزی های دوست داشتنی آن، در واقع، ویتامین A، K، کاروتن ها و آنتی اکسیدان های فلاونوئید بیشتری نسبت به برخی از میوه ها و سبزیجات معمولی دارند. رویه‌های ترد و برگ‌دار از گیاه خردل جمع‌آوری می‌شود در حالی که کوچک، لطیف است و به مرحله گلدهی نمی‌رسد. برگ خردل سبز از خانواده Brassica است که شامل کلم، کلم بروکلی، کلم بروکسل و ... نیز می شود. سبزی خردل یک افزودنی خوشمزه و تند به سالاد و ساندویچ می دهد.

گیاه خردل بومی دشت های زیر هیمالیا در شبه قاره هند است که از زمان های قدیم معمولاً برای برگ ها و دانه های روغنی آن کشت می شد. خردل از محصولات زمستانی فصل سرد است. برگهای لطیف و ترد آنها طعم بیشتری دارند که از نوامبر تا مارس باقی می مانند. برگ‌های خردل تازه دارای برگ‌های سبز تیره و پهن با سطح صاف هستند و بسته به نوع رقم ممکن است لبه‌های دندانه‌دار، پرزدار یا توری داشته باشند. ساقه سبز روشن آن به طور گسترده به چندین جانبی منشعب می شود. سبزی خردل یک محصول فصل سرد است که به راحتی رشد می کند. آنها سرمای خفیف را تحمل می کنند و می توانند در تمام زمستان در آب و هوای گرمتر رشد کنند. قرار گرفتن در معرض یخ زدگی برگ ها را شیرین تر می کند و هوای گرم برگ ها را تند تر می کند.

زمان کاشت

کاشت را از اوایل بهار تا اواخر تابستان انجام دهید. سبزی خردل می تواند سرمای خفیف را تحمل کند.

فاصله کاشت

هنگام کاشت بذر خردل سبز را با فاصله ۱ اینچ از هم در ردیف هایی با فاصله ۶ تا ۸ اینچ قرار دهید.

آفات و بیماری های رایج

شته ها، مگس های سفید و سوسک های کک همگی از آفات رایج هستند. برای محافظت از محصولات، از پوشش های ردیفی استفاده کنید.

زمان و نحوه برداشت

سبزی خردل را می توان در حدود ۶ هفته برداشت کرد. برای برداشت، برگهای بزرگ بیرونی را در پایه برش دهید و برگهای کوچکتر داخلی را بگذارید تا به رشد خود ادامه دهند. شما می توانید به طور مداوم در طول فصل برداشت کنید.

برداشت

زمان برداشت بذر بسته به مکان و اینکه محصول زمستان گذرانی یا بهاره کاشته شده است متفاوت است. دانه ها را می توان با بریدن شاخه ها یا با برداشت گیاهان کامل جمع آوری کرد. برای جلوگیری از ریزش بذر، مواد برداشت شده را باید روی پارچه های قطره ای یا در ظروف قرار داد.

روش های مختلفی برای کوبیدن دانه ها وجود دارد. برداشت های کوچک را می توان با مالیدن میوه ها بین دستان خود یا روی سطحی که باعث باز شدن سیلیک ها می شود، خرد کرد. برای برداشت‌های بزرگ‌تر، گیاهان کامل را در وان‌های بزرگ یا روی برزنت قرار دهید و روی آن‌ها قدم بزنید. ساقه ها را پس از جدا شدن دانه ها دور بریزید و مواد باقیمانده را غربال کنید و بمالید. هنگامی که دانه ها در شرایط خشک و خنک نگهداری می شوند، می توانند به مدت ۶ سال زنده بمانند.

فواید سبزیجات خردل برای سلامتی

سبزی خردل منبعی غنی از آنتی اکسیدان ها (مانند فلاونوئیدهای مفید برای قلب و بتاکاروتن) است و حتی زمانی که پخته می شود، سطح ویتامین های A و K آن با بهترین آنها در رتبه اول قرار می گیرد. سبزیجات منبع عالی ویتامین K هستند. ۱۰۰ گرم برگ تازه حدود ۲۵۷٫۵ میکروگرم یا حدود ۲۱۵ درصد از نیاز روزانه به ویتامین K-1  (فیلوکینون) را تامین می کند. مشخص شده است که ویتامین K با افزایش فعالیت استئوبلاستیک در استخوان، نقش بالقوه ای در عملکرد ساخت توده استخوانی دارد. همچنین نقش ثابتی در بیماران مبتلا به آلزایمر با محدود کردن آسیب عصبی در مغز آنها دارد.

سبزی خردل، مانند اسفناج، انبار بسیاری از مواد مغذی گیاهی است که دارای خواص ارتقاء سلامت و پیشگیری از بیماری است. برگ خردل دارای کالری بسیار کم (۲۷ کالری در ۱۰۰ گرم برگ خام) و چربی است. با این حال، برگ‌های سبز تیره آن حاوی مقادیر فراوانی از فیتونوترینت‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی هستند. علاوه بر این، حاوی مقدار بسیار خوبی از فیبر غذایی است که با تداخل در جذب آن در روده، به کنترل سطح کلسترول کمک می کند. فیبر کافی در غذا به حرکات صاف روده کمک می کند و در نتیجه از هموروئید، یبوست و همچنین بیماری های سرطان روده بزرگ محافظت می کند.

سبزیجات خردل منبع غنی آنتی اکسیدان هایی مانند فلاونوئیدها، ایندول ها، سولفورافان، کاروتن ها، لوتئین و زآگزانتین هستند. ایندول‌ها، عمدتاً دی-ایندولیل متان (DIM) و سولفورافان به دلیل مهار رشد سلول‌های سرطانی و اثرات سیتوتوکسیک بر سلول‌های سرطانی، دارای مزایای ثابت شده در برابر سرطان‌های پروستات، سینه، کولون و تخمدان هستند. برگ‌های تازه منبع متوسطی از ویتامین‌های گروه B مانند اسید فولیک، پیریدوکسین، تیامین، ریبوفلاوین و غیره هستند. این ویتامین محلول در آب نقش بسزایی در سنتز DNA و تقسیم سلولی دارد. وقتی این ویتامین در دوران بارداری به زنان مکمل داده شود، ممکن است به جلوگیری از نقص لوله عصبی در نوزادان آنها کمک کند.

برگ های تازه خردل منابع عالی ویتامین C هستند. ۱۰۰ برگ تازه ۷۰ میکروگرم یا حدود ۱۱۷ درصد از RDA را تامین می کند. ویتامین C (اسید اسکوربیک) یک آنتی اکسیدان طبیعی قوی است که از آسیب رادیکال های آزاد و عفونت های ویروسی شبیه آنفولانزا محافظت می کند. برگ‌های خردل نیز منابع باورنکردنی ویتامین A هستند. ویتامین A یک ماده مغذی ضروری برای حفظ سلامت مخاط و پوست است. مصرف میوه های طبیعی سرشار از فلاونوئیدها به محافظت در برابر سرطان ریه و حفره دهان کمک می کند.

سبزی خردل تازه منبع بسیار خوبی از چندین ماده معدنی ضروری مانند کلسیم، آهن، منیزیم، پتاسیم، روی، سلنیوم و منگنز است. مصرف منظم سبزی خردل در رژیم غذایی از آرتریت، پوکی استخوان، کم خونی فقر آهن جلوگیری می کند و اعتقاد بر این است که از بیماری های قلبی عروقی، آسم و سرطان روده بزرگ و پروستات محافظت می کند.

برای خرید بذر خردل سبز و سایر گیاهان دارویی به فروشگاه بذر ظرافت (https://zerafat.com) مراجعه فرمایید.